Geboren als Gino, gelukkig als BeyonG
“Hoewel veel transmensen het niet leuk vinden om aan hun geboortenaam te worden herinnerd, heeft BeyonG dat totaal niet. ‘Het hoort bij mijn leven. Net zo als dat ik een transvrouw ben met een kleur. Ik moet gewoon drie keer zo hard werken.”
BeyonG Veldkamp is 34 jaar geleden geboren in Paramaribo. Op 15 jarige leeftijd emigreerde hij naar Nederland. “Vanaf mijn 17e kreeg ik problemen met mezelf. Ik kon mezelf niet accepteren, liep zelfs met zelfmoorgedachten. Op mijn 18e kwam ik uit de kast als homo, omdat ik op jongens viel.”
Mooie reis
Als hij de hbo maatschappelijk werk doet, moet hij in het laatste jaar stage lopen. Dat doet hij bij het landelijk COC in Amsterdam. “Daar begon voor mij een heel mooie reis. Ik was één van de oprichters van Respect2Love, de groep die zich inzet voor lhbti-mensen met een andere culturele achtergrond. Op een thema-avond moesten we ons allemaal omkleden in fetisjkleding. Gezien mijn figuur was het voor mij alleen maar mogelijk om vrouwenkleding te dragen. De andere kleding paste niet. Dus waarom niet als vrouw?”
Dit is wat ik wil
“Het werd voor mij een geweldige avond. Ik voelde me lady Gaga. Ik dacht: dit is wat ik wil. De dag erna heb ik mijn stagebegeleider gebeld. Ik vertelde hem: ik denk dat ik trans ben.
Ik werd doorverwezen naar Veilige Haven, speciaal voor lhbti jongeren. De medewerkers komen allemaal uit de lhbti-groep. Veilige Haven valt onder CentraM, een instelling voor maatschappelijke dienstverlening in Amsterdam. Toen is het balletje gaan rollen. Gespreken met psychiaters, hormoonkuren en uiteindelijk transitie. Ik werd BeyonG.”
Lunch met de koning en de koningin
“Mijn stageplek bij het COC werd een betaalde baan. Dit is voor mij een heel belangrijke periode in mijn leven geweest. Ik heb er heel veel over mezelf geleerd. Heb daar hele leuke mensen ontmoet, heb de Jos Brink-prijs gewonnen en ben uitgenodigd door de koning en de koningin voor een lunch met een groep andere Nederlanders die zich hebben onderscheiden door een bijzondere prestatie.Ook ben ik bij Paul de Leeuw in zijn show geweest.”
Kleur
“Toen ik in Zwolle kwam wonen, viel me het wel op hoe weinig donkere mensen hier zijn. Wat in Amsterdam zelden gebeurde, gebeurt hier wel. Ik wordt nagestaard als ik op straat loop of gebruik maak van het openbaar vervoer. Maar ik voel me hier wel veilig. Eigenlijk ben ik een beetje verliefd geworden op Zwolle.
Ik ben er wel van overtuigd dat mensen met een kleur in Nederland geen eerlijke kans krijgen. Als ik op Schiphol rondloop, zie ik dat de schoonmakers allemaal gekleurd zijn. Er zit geen blanke bij. Gekleurde mensen worden monddood gemaakt. Hoeveel gekleurde mensen moeten nog doodgaan? Het kan zo niet doorgaan. Mensen komen steeds verder van elkaar af te staan. Er moet echt iets veranderen. We moeten meer de dialoog aangaan met elkaar. Ik denk dat dat de oplossing is.”
Positief ingesteld
“Ik ben blij met de persoon die ik nu ben. Ik schaam me ook totaal niet voor mijn verleden. Ik ben geboren als jongetje en heette toen Gino. Die is een onderdeel van mijn leven. Ik weet dat veel transgenders de persoon die ze bij de geboorte waren, willen vergeten. Ik niet. En als iemand dat niet begrijpt, is dat zijn of haar probleem. Ik ben positief ingesteld en heb veel zelfspot. Jammer genoeg zijn er veel mensen die dat niet hebben.”
De dialoog aangaan
“Ook binnen de lhbti-groep merk ik dat lang niet iedereen het accepteert als mensen anders zijn dan zijzelf. Juist in die groep zou je verwachten dat acceptatie iets vanzelfsprekends is. Maar helaas.
Er is nog veel werk te doen. Al moet ik er bij zegen dat ik niet iemand ben die op de barricades gaat staan. Maar ik ga wel de dialoog aan. Op die manier voer ik mijn strijd.”