Charlie's column - Terug de kast in

Soms zou ik wel weer terug de kast in willen. Ook al was ik doodongelukkig, ik kon in ieder geval mezelf voorhouden dat het niet over míj ging. En soms, heel soms, wil ik gewoon even verdwijnen van deze wereld. Even helemaal niet meer zijn. Want dan kan ik in ieder geval ook niet fout zijn. 

Het nieuws van de afgelopen weken haalt dat soort gevoelens extra naar boven. Ach, het is maar een anti-LHBTI wet in Hongarije. NEE. Het is niet “maar” in Hongarije. Het zijn ook de Nederlandse politieke partijen die het steunen (SGP, PVV, FVD, JA21) en de achterban van die politieke partijen (28 zetels!). De reacties op Social Media. Het is Polen. Het is Italië. Het is Tsjechië. Het is de UEFA die gelijke rechten een ‘politiek statement’ vindt en zich er niet aan wil branden. En dat is alleen nog maar binnen “ons” Europa.

De mensen die de wet verdedigen zeggen dat de wet ter  bescherming is van de kinderen. Hiermee linken ze rechtstreeks homoseksualiteit aan pedofilie. Dat is zo ontzettend beschadigend. Ook zouden ze kinderen willen beschermen tegen het twijfelen over hun gender. Hiermee impliceren ze dat transgender personen slechts verward zijn door invloeden van buitenaf. Ze gaan compleet voorbij aan de interne worsteling die transgender personen voelen, en ontnemen hen het recht daar in de puberteit, een cruciale periode, wat mee te doen. 

Voorstanders beroepen zich op de vrijheid van meningsuiting. Mijn bestaansrecht heeft een ander niets van te vinden. Dat is er. Punt. Er wordt gesproken over activisme. Er zouden nu dingen worden opgedrongen. Nou, heteroseksualiteit is mij aardig ‘opgedrongen’ al die jaren, maar toch is dat aardig mislukt. Voorlichting is verboden, evenals representatie in films, series, en boeken. Als ik nu series en films zie met goede representatie, dan kan ik wel huilen dat dat er vroeger niet afdoende was. Het was een boek over een lesbisch meisje dat mij uit de kast wist te trekken. En dat willen ze in Hongarije de mensen afnemen? 

We hebben het hier in Nederland beter, maar laten we niet op onze lauweren rusten. In 2015 won COC Nederland de prijs voor “Beste Boodschap” met hun boot en bijbehorende actie #deeleenkus tijdens de Amsterdam Canal Parade. Het motto was “tijd voor echte acceptatie”, en de aanleiding was het rapport van het SCP waaruit bleek dat ⅓ van de maatschappij twee zoenende mannen of twee zoenende vrouwen als aanstootgevend zagen. Je liefde tonen zou aanstootgevend zijn… Volgens de meest recente cijfers van Movisie is daar nog niet veel in veranderd. In 2019 was het thema van de COC boot “Veranker LHBTI-rechten in de grondwet!”. Met die verankering zou een wet zoals in Hongarije er hier niet door kunnen komen. We zijn een heel eind op weg, maar vergis je niet, het ligt nog steeds niet vast. Het moet nog door de nieuw samengestelde Senaat en Tweede Kamer, met een meerderheid van ⅔ van de stemmen. Waarbij in de lijn der verwachting ligt dat 28 stemmen in ieder geval tegen zullen zijn. 

Ik wil gewoon zijn. De mensen in Hongarije willen gewoon zijn. Na moeten denken en om je heen kijken voordat je de hand van je lief pakt in het openbaar is al schrijnend genoeg. Laat staan dat dat verboden wordt. Dat simpelweg bestaan als activistisch wordt bestempeld. Laten we ons uitspreken, voordat ons de mond helemaal gesnoerd wordt. Laten we zijn, en laten we zichtbaar zijn. Hier, en in Hongarije.