Homoseksualiteit: geen sprookje

Het is vast niemand ontgaan: Frozen 2 is afgelopen maand in premiere gegaan. Al vanaf de eerste Frozen film is Elsa een icoon voor de LHBTI+-gemeenschap, en de geruchten dat Elsa in de tweede film lesbisch zou blijken te zijn waren dan ook niet van de lucht. Maar helaas.

“Politieke voorkeuren, geloof en seksualiteit zijn geen hoofdthema's binnen onze merken en dus ook niet van toepassing op Elsa” laat Disney weten. Dat is natuurlijk je reinste onzin. Wat Disney eigenlijk bedoelt te zeggen is dat “alles wat afwijkt van de norm geen hoofdthema mag zijn”. Immers, liefde is al vanaf de allereerste film, Sneeuwwitje, een thema. Eén van de grootste aanpassingen aan het originele sprookje van de gebroeders Grimm is dat Sneeuwwitje weer tot leven komt na de kus van een prins, waarmee ze vervolgens ook maar gelijk trouwt. In vrijwel elke Disney film komt een romance voor tussen een man(netje) en een vrouw(tje). Disney is vast voor het gemak even vergeten dat hetereoseksualiteit net zo goed seksualiteit is. 

Het is niet zo dat Disney helemaal geen aanpassingen doet; zo heeft de live-action remake van Aladdin een aardig feministische update gehad. Waar Jasmine in de tekenfilm weg blijft van de politiek van haar vader, de sultan, bemoeit zij zich er in de remake actief mee. Echter, als vrouw mag zij haar vader niet opvolgen. Dat weerhoudt haar er niet van om toch te leiden, en ze zingt zelfs dat ze haar de mond niet laat snoeren (“I won’t go speechless”). Aan het eind van de tekenfilm past haar vader de wet aan zodat ze kan trouwen met Aladdin, in de remake past hij de wet aan zodat Jasmine haar vader kan opvolgen en zélf kan kiezen om wel of niet met hem te trouwen. Hoppa! Een aardig politiek statement dacht ik zo. Ik kan het waarderen, zeker als moeder van twee dochters, maar het staat wederom haaks op het statement dat het merk Disney politiek niet als hoofdthema zou kunnen hebben. 

Schijnbaar is het vooral homoseksualiteit dat een probleem is voor Disney. Anno 2019. Dat is toch van de zotte? 

Is het dan allemaal kommer en kwel? Nee, gelukkig niet. Zo kijken mijn kinderen “Huize Herrie” (The Loud House) van Nickelodeon. Die serie doet zijn naam eer aan, maar dat terzijde. Het gaat over een jongen met 10 zussen, die elk een ander karakter hebben, ze zijn niet allemaal het stereotype ‘meisje-meisje’. Dat is bonuspunt 1. Zijn beste vriend heeft twee vaders en dat is gewoon een gegeven, no big deal. Bonuspunt 2. En dan komt bonuspunt 3. In de aflevering “L is for Love” gaat elke zus achter degene aan op wie ze een oogje heeft. Zus Luna gaat achter ‘Sam’ aan. Haar zussen en broer helpen haar, vanzelfsprekend. Aan het eind van de aflevering zien we dat Sam een meisje is. En haar ook leuk vind. Het is simpel, het is lief. Het wordt niet uitgelegd, er wordt geen gewicht aan gegeven. Het is. Gewoon. 

Kijk Disney, zo kan het ook.