Hoera! Zondag 11 oktober is het Coming-Out dag!
“Coming-Out dag, is dat nou echt nodig? Anno 2020?” Ja, dat is nodig.
Uit de kast komen doe je niet eenmalig; uit de kast komen doe je doorlopend. In onze hetero-normatieve samenleving (oftewel: vrijwel alles is gericht op heteroseksuele mensen) verwacht het gros van de mensen dat je hetero bent. Elke keer dat je die verwachting doorbreekt, kom je uit de kast. Iets simpels als hand in hand lopen of je geliefde zoenen op straat is al uit de kast komen. Elke keer weer.
Uit de kast komen verandert niet wie je bent, maar het kan, helaas, wel veranderen hoe anderen je zien. Zo was ik ooit bij iemand die op dat moment hoogdravend sprak over hoe lesbische vrouwen per definitie geen goede moeder kunnen zijn. Voordat ik kon reageren, viel mijn kind. Ik troostte haar, en deze persoon draaide zich naar mij en vertelde mij wat voor goede moeder ik was. Ik zat toentertijd in een hetero-relatie. Had ik in een lesbische relatie gezeten, dan had ik precies zo op mijn kind gereageerd, was ik dezelfde persoon en moeder geweest, maar dan in haar ogen geen goede. Ik zou in haar ogen anders zijn geweest.
Het is dan ook niet zo gek dat er nog meer dan genoeg mensen zijn die nog in de kast zitten. Ja, ook in 2020. Misschien juíst wel in 2020. Het vereist moed om uit de kast te komen, vooral die eerste keer. Het is belangrijk dat iedereen dat op hun eigen moment kan doen, en dat niemand dat forceert. Laten we al helemaal niet een ander outen, maar wel een ander omarmen. Daarom is de regenboogvlag als symbool van grote waarde. Door die te hijsen wordt er zichtbaar (!) uitgedragen dat iedereen zichzelf mag zijn. In- of uit de kast.
Slechts 44% van de LHBTI-jongeren durft hun lover op straat te zoenen. Daarom is COC Noordoost Brabant vorig jaar de prachtige campagne #iedereenmagzoenen begonnen ‘niet om te choqueren, maar om te normaliseren. Wat gewoon is, moet nou echt maar eens gewoon kunnen. De liefde is van ons allemaal, iedereen zou zich veilig en vrij moeten voelen om deze te uiten.’
Vaak is de angst voor de reactie groter dan de werkelijkheid en ligt de waarheid ergens in het midden. “Kijk, zie je nou wel, het valt wel mee.” Ja, gelukkig valt het meestal wel mee. Maar het je moeten afvragen wat de reactie gaat zijn, dat is niet fijn. Het zou fijn zijn als je geaardheid je niet kwetsbaar zou maken. Het zou fijn zijn als uit de kast komen niet meer nodig zou zijn.
Tot die tijd is en blijft Coming-Out dag nog broodnodig.
“Als ik iets moet zijn
Wat ik nooit geweest ben
Mag ik dan bij jou?”
- Claudia de Breij