Oude transwet heeft mijn beslissing niet beïnvloed

De oude transwet was van kracht tot 2014. Het belangrijkste van deze wet was dat als je van geslacht wilde veranderen, je een onomkeerbare sterilisatie moest ondergaan. Melina Lamée heeft zich toen wel een paar keer achter de oren gekrabt. 

Ze was 18 jaar toen ze in transitie ging en wilde later dolgraag kinderen. Maar in transitie gaan zou betekenen dat ze nooit kinderen kon krijgen. Zelfs het zaad invriezen om later misschien een keer te gebruiken bij een draagmoeder, was door de wet verboden. 

Melina: “Toch heeft het mijn keuze niet beïnvloed. Als ik mijn leven over zou doen, zou ik weer precies hetzelfde doen.”

Excuses van de regering
Het is volgens Melina goed, dat de regering haar excuses heeft aangeboden voor het toepassen van de wet. En voor het leed dat velen is overkomen. “Fijn ook dat er een financiële vergoeding komt. Maar van dat bedrag van 5000 euro blijft er na de belasting die je moet betalen niet zo veel meer over. Daar komt nog de bureaucratische rompslomp bij. Je moet bij de gemeente waar je je geslacht hebt laten veranderen, een document aanvragen. In mijn geval bij de gemeente Rotterdam. Die stuurden echter een document dat volgens de uitkerende instantie niet juist was. Moest ik weer van voren af aan beginnen.”

De dag van mijn leven
Toen ze een jaar of tien was, wist ze al geruime tijd dat ze ‘anders’ was. Op de lagere school is ze op een dag verschenen in de hotpants van haar zus. Melina: “Ik werd vreselijk uitgejoeld, maar had de dag van mijn leven. Een tijdlang heb ik gedacht dat ik homo was. Want ik viel op mannen. Maar op de een of andere manier had ik niets met homomannen. Pas op mijn 18^e viel het kwartje.”

Dansen en zingen
Op jonge leeftijd heeft Melina al dans- en zangles gehad. Op haar 16^e vertrok ze op de bonnefooi naar Frankrijk. In Parijs ging ze naar de Moulin Rouge. Daar deed ze een dansauditie en werd direct aangenomen. Melina: “Toen op een avond de vaste zangeres wegens ziekte niet kon optreden, kwam de directeur bij mij. Hij vertelde dat ik moest zingen. Ik stribbelde eerst nog wat tegen en zei dat ik helemaal niet kon zingen. Waarop hij zei dat hij mij vaak in de kleedkamer had horen zingen, en dat ik niet moest zeuren. Op van de zenuwen ging ik het toneel op. Het werd een geweldig succes. Vanaf dat moment trad ik eigenlijk nog alleen op als zangeres.” 

Reisorganisatie
Na verloop van tijd ging ze werken voor een reisorganisatie. Dat bracht haar verder naar Spanje, Italië, Marokko, Venezuela en Columbia. Van het salaris van de reisorganisatie kon ze niet leven. Daarom stond ze ’s avonds vaak op het podium. In de beginjaren combineerde ze het zingen met het optreden als dragqueen. Omdat ze gevoel heeft voor taal, ging ze ook in al die talen zingen. Vaak combineerde ze verschillende talen in één liedje. Tegenwoordig zingt ze in twaalf talen. 

Na haar carrière in de reiswereld, kwam ze in de beveiliging te werken. Dat werk bracht haar naar Almelo, waar ze nu nog steeds woont.

Transvrouw
Haar ouders hebben het best moeilijk gehad met haar transitie. Melina: “Dat begrijp ik ook wel. Dat je zoon ineens een dochter wordt, is ook moeilijk te begrijpen. Ouders hebben toch andere verwachtingen van hun kind. Mijn moeder was daar sneller overheen dan mijn vader. Maar die veranderde ook al gauw. Ik had een grote Amerikaanse auto gekocht. Een Lincoln. Op een dag stapte hij trots bij mij in die auto en riep naar de buren: ‘Dit is de auto van mijn dochter’. Dat was een onvergetelijk moment.”

Terug in de kast
Melina vertelt dat als je de transitie achter de rug hebt, je weer terug bent in de kast. “Ik heb twee heteroseksuele relaties met mannen achter de rug. Die zijn beide stuk gelopen op mijn ‘trans’ zijn. Bij mijn eerste man kwam ik na verloop van tijd uit de kast. Hij heeft daarop de relatie verbroken. Toen ik daarna een nieuwe man kreeg, vond mijn zus het nodig om na een tijd aan hem te vertellen dat ik een transvrouw ben. Deze man heeft toen ook de relatie verbroken. Weinig mensen in mijn dagelijkse leven weten dat ik transvrouw ben. Ik ben heel benieuwd hoe mijn directe omgeving reageert na publicatie van dit artikel.”

Hulpverlening schiet tekort
Dat we er in Nederland nog lang niet zijn met acceptatie van alle lhbti+’ers, heeft Melina zelf ervaren. De reguliere opvang weet vaak niet hoe ze moeten reageren als ze met mensen uit de lhbtiq-groep worden geconfronteerd. Dat geldt ook voor organisaties als het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) en de Immigratie- en naturalisatie Dienst (IND). Ze is daarom op eigen initiatief gestart met de opvang van mensen die nergens meer terecht konden. 

Door haar contacten met andere vrijwilligersorganisatie die werken voor lhbti+’ers, heeft ze gemerkt dat nogal wat organisaties langs elkaar heen werken of in sommige gevallen helemaal niet samenwerken. Melina: “Wat zou het mooi zijn als deze organisaties eens om de tafel gingen zitten om nauw samen te werken. Dat is één van de idealen die ik voor ogen heb.”

Safehouses
Een ander ideaal is de oprichting van safehouses. Dat zijn huizen die een veilige plek bieden aan lhbti+’ers en aan in de steek gelaten of verstoten kinderen die dakloos zijn geworden. Daarvoor is de stichting Safehouses Melina Lamée opgericht. Deze stichting is afhankelijk van giften en donaties. Melina treedt nog steeds op als zangeres. Al het geld dat ze daarmee verdient, gaat naar de stichting.

Meer info over deze stichting kun je vinden op www.stichtingsafehousesmelinalamee.nl

Carlo Duinkerken